حرف‌های دلخراش آرتین در ساعات پس از حادثه+ عکس

آرتین، کودک شیرازی است که در حمله تروریستی حرم شاهچراغ، پدر، مادر و برادرش را از دست داده و خود نیز مجروح شده است؛ پرستار آرتین روایتی تلخ را با ما در میان گذاشت.

به گزارش مشرق، مهدی اکبری پرستار آرتین به بیان جزئیات درمان "آرتین سرایداران" پس از حمله تروریستی به حرم شاهچراغ (ع) و انتقال وی به بیمارستان پرداخت و گفت: شب حادثه تلخ حرم، آرتین را در بخش اتفاقات بیمارستان نمازی دیدم؛ پیش او رفتم تا از پای چپ او رگ‌گیری کنم اما دیدم این کودک بسیار ساکت است و برخلاف سایر کودکان که از سوزن یا آمپول می‌ترسند، عکس‌العمل خاصی نشان نمی‌دهد و حتی گریه هم نمی‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

انگار هنوز در شوک بود.

پرستار آرتین افزود: از آرتین پرسیدم پدرت کجاست؟ آرتین جواب داد پدرم سوراخ سوراخ شده است؛ پرسیدم مادر کجاست، (آرتین) گفت: سرش ترکیده است و زمانی که از برادرش پرسیدم، گفت: برادرم مرد.

وی اضافه کرد: همان شب آرتین را به اتاق عمل بردند و پس از مرخص شدن او از بیمارستان به دلیل اینکه نیاز بود پانسمان دستش روزانه عوض شود، تصمیم گرفتیم که به صورت داوطلبانه این کار را انجام دهیم.
پرستار آرتین اضافه کرد: شب اول که برای عوض کردن پانسمان دست چپ آرتین به منزل آنها رفتم به دلیل تب شدیدی که داشت نیاز بود در دست راستش هم سُرم وصل کنیم؛ زمانی که سُرم را به دستش وصل کردم، اشک‌ در چشمانش سرازیر شد و گفت« عمو حالا اشک صورتم را با کدام دست پاک کنم؟ مامانم هم که خونه نیست تا اشک‌هایم را پاک کند. یک دستم تیر خورده، در سرم هم یک تیر دیگر!»
اکبری گفت: من از صحبت‌های آرتین بسیار متأثر شدم، یک لحظه فرو ریختم و قلبم شکست. این کودک هنوز هم ارتباطاتی با ما می‌گیرد و صحبت‌هایی می‌کند که قلب‌مان را به درد می‌آورد. جواب مظلومیت و آه این بچه و تنهاییش را چه کسانی باید بدهند؟

چه چیزی دوست داری برایت بیاورم
وی افزود: آرتین در حال حاضر وابستگی بسیاری به خواهرش پیدا کرده و با ما نیز ارتباط‌ بسیاری می‌گیرد؛ دیروز که برای تعویض پانسمان پیش او رفتم از او پرسیدم فردا که همدیگر را می‌بینیم چه چیزی دوست داری برایت بیاورم؟ آرتین جواب داد یک ماشین بزرگ پلیس. حالا می‌خواهم امروز که به دیدارش می‌روم یک ماشین پلیس به عنوان هدیه برایش ببرم.
وی اظهار داشت: روز دوشنبه با هماهنگی معاون پرستاری استان و دانشگاه، او را نزد پزشکان متخصص پیوند دست بردیم‌ و پس از تعویض پانسمان دستش، با او خداحافظی کردیم.

وضعیت دست آرتین
اکبری در رابطه با وضعیت دست آرتین گفت: دست چپ آرتین مورد اصابت سه گلوله قرار گرفته است و یک عمل جراحی موفق بر روی دست او انجام شده است. در حال حاضر وضعیت دستش خوب است اما قرار است دو هفته دیگر عمل دیگری بر روی دست او صورت بگیرد.
وی ادامه داد: از روزی که این اتفاق برای آرتین افتاد مجموعه پرستاری و دانشگاه علوم پزشکی شیراز تمام قد کنار آرتین بودند، هستند و خواهند بود. مجموعه پرستاری به صورت داوطلبانه و از روی عشق و علاقه کارهای مربوط به پانسمان دست آرتین را انجام می‌دهند. حتی بسیاری از مردم که آرتین را در درمانگاه می‌بینند نزد او می‌آیند و با او ابراز همدردی می‌کنند. 
پرستار آرتین گفت: من هم قرار بود در همان شب حادثه به همراه خانواده‌ام به حرم شاهچراغ (ع) بروم اما کاری برایم پیش آمد و ما نتوانستیم به حرم برویم. با این حال زمانی که شنیدم این حادثه اتفاق افتاده است خود را به بیمارستان رساندم تا بتوانم به حادثه‌دیدگان کمک کنم.

غروب روز چهارشنبه (۴ آبان ۱۴۰۱) فردی مسلح با حمله به نمازگزاران در حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) در شهر شیراز ۱۳ نفر از جمله چند زن و کودک را به شهادت رساند و ۳۰ نفر را مجروح کرد. آرتین سرایداران در این حمله پدر، مادر و برادرش را از دست داد.

منبع: ایرنا

منبع: مشرق

کلیدواژه: بازار خودرو حادثه شاهچراغ قیمت تروریست شیراز فارس شاهچراغ شهر شیراز آرتین سرایداران آرتین حرم شاهچراغ ع حرم شاهچراغ حمله تروریستی به شاهچراغ حمله تروریستی اخبار داغ خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت پرستار آرتین پانسمان دست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۱۹۷۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مزه دورکاری در اقتصاد آمریکا

وقتی صحبت از رشد اقتصادی می‌شود، آمریکا به راحتی اروپا را شکست می‌دهد. عوامل بسیاری عملکرد بهتر آمریکا را توضیح می‌دهد؛ از نوآوری در فناوری گرفته تا ذخایر عظیم انرژی از عوامل این اختلاف است. اما یک پاسخ سرراست‌تر نیز وجود دارد که از پاسخ‌های قبلی نیز ساده‌تر است؛ همان‌طور که رئیس صندوق نفت نروژ در مصاحبه‌ای با فایننشال‌تایمز در ۲۴آوریل گفت:

به گزارش دنیای اقتصاد؛ «آمریکایی‌ها سخت‌تر کار می‌کنند.» با این حال به نظر می‌رسد دورکاری موجب می‌شود تا کارمندان آمریکایی با وجود برخی ظرافت‌ها و تفاوت‌ها، اندکی اروپایی‌تر شوند. بر این اساس دورکاری موجب شده تا آمریکایی‌ها کمتر در محل کار حضور داشته باشند؛ اما همزمان با حضور در یک مکان تفریحی، از امتیاز دورکاری بهره ببرند.

در ذهن افراد، کلیشه‌های اقتصادی مشهوری وجود دارد که عمدتا نادرست هستند؛ اما یکی از استثنا‌ها مربوط به این باور است که آمریکایی‌ها ثروتمندترند؛ چون بیشتر کار می‌کنند. وقتی صحبت از رشد اقتصادی می‌شود، آمریکا به راحتی اروپا را شکست می‌دهد. عوامل بسیاری عملکرد بهتر آمریکا را می‌سازند؛ از نوآوری در فناوری گرفته تا ذخایر عظیم انرژی.

اما یک توضیح تقریبا ساده وجود دارد که چندان بی‌راه نیست؛ همان‌طور که رئیس صندوق نفت نروژ در مصاحبه‌ای با فایننشال تایمز در ۲۴آوریل اعلام کرد: آمریکایی‌ها سخت‌تر از اروپایی‌ها کار می‌کنند. در واقعیت، اعداد نیز این ادعا را تایید می‌کنند. بر اساس داده‌های OECD، به‌طور متوسط آمریکایی‌ها ۱۸۱۱ ساعت در سال کار می‌کنند.

این عدد ۱۵درصد بیشتر از ساعات کار شهروندان اتحادیه اروپا است که میانگین ۱۵۷۱ساعت در سال کار می‌کنند. این تفاوت فقط محدود به این نیست که اروپایی‌ها چند هفته بیشتر از آمریکایی‌ها را در ساحل بگذرانند. طبق اعلام سازمان بین‌المللی کار، روز کاری در بریتانیا، فرانسه و آلمان نیم ساعت کمتر از آمریکا است.

فراغت بهتر است یا ثروت؟

با مشاهده این تفاوت‌ها، سوالی که به ذهن می‌رسد این است کدام‌یک شیوه بهتری برای زیستن است، پول بیشتر یا وقت آزادتر؟ واقعیت این است که انتخاب سختی برای افراد است. کسانی که در آمریکا هستند طبق برنامه‌های آمریکایی کار می‌کنند. کسانی که در اروپا هستند با هنجار‌های اروپایی مطابقت دارند.

در واقع سوال کلیدی‌تر این است که چرا آمریکایی‌ها ساعات بیشتری را کار می‌کنند. پاسخ به این سوال به یک مشاهده عجیب و جدید منتهی می‌شود؛ دورکاری موجب شده تا کارمندان گلادیاتور آمریکایی بیشتر شبیه همتایان اروپایی خود شوند.

نخستین حدس نشان می‌دهد که فرهنگ ممکن است دلیل تغییر ساعات کار باشد. شاید اروپایی‌ها از اوقات فراغت خود بیشتر لذت ببرند. آن‌ها در مورد نحوه گذراندن اوقات فراغت، با شهر‌های زیبا، لذت‌های آشپزی، کوه‌های ناهموار و خیلی چیز‌های دیگر احاطه شده‌اند و تنها یک مسافرت با قطار یا پرواز با تخفیف با آن‌ها فاصله دارند.

ممکن است آمریکا صرفا جذابیت‌های کمتری برای ارائه به مسافران داشته باشد و هرآنچه که دارد نیز در پهنه جغرافیایی بسیار بزرگ‌تری پراکنده شده است که تا حدودی توضیح می‌دهد که چرا اروپا سالانه حدود ۱۵۰میلیون گردشگر، معادل دو برابر آمریکا، از خارج از کشور جذب می‌کند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها کار سخت را به خودی خود ارزشمند می‌دانند. در نهایت این «فردگرایی زمخت» چیزی است که آمریکا را ساخته است.

چوب مالیات بر سر اروپا

اما مشکل اینکه مساله را در تفاوت فرهنگ خلاصه کنیم این است که تا اوایل دهه۱۹۷۰ بسیاری از اروپایی‌ها بیشتر کار می‌کردند. ساعات کار در آمریکا همچنان مشابه آن زمان است. تغییر بزرگ این است که اروپایی‌ها اکنون کمتر زحمت می‌کشند. در نیم قرن گذشته، ساعات کاری در آلمان ۳۰درصد کاهش یافته است.

چیزی فراتر از فرهنگ در حال اثرگذاری است. ادوارد پرسکات، اقتصاددان آمریکایی، به یک نتیجه جنجالی رسید و استدلال کرد که کلید اصلی این معما مالیات است. تا اوایل دهه۱۹۷۰، سطح مالیات در آمریکا و اروپا مشابه بود و ساعات کار نیز به همین ترتیب در یک سطح قرار داشت.

در اوایل دهه۱۹۹۰، مالیات‌ها در اروپا افزایش یافته بود و به نظر پرسکات، نیروی کار قاره سبز انگیزه کمتری برای کار داشتند. امروزه شکاف قابل توجهی وجود دارد؛ درآمد مالیاتی آمریکا ۲۸درصد تولید ناخالص داخلی است؛ درحالی‌که این عدد در اروپا حدود ۴۰درصد است.

اما اثرگذاری مالیات بر عرضه کار چندان ساده نیست. برخی از کارگران ممکن است با توجه به این که می‌توانند پول بیشتری را به خانه ببرند، با عرضه ساعات کار طولانی‌تر به سطوح کمتر مالیات پاسخ دهند. در مقابل، دیگران ممکن است تصمیم بگیرند که درآمد اضافی پس از مالیات به آن‌ها امکان می‌دهد کمتر کار کنند و همچنان از سبک زندگی مطلوب خود لذت ببرند.

یک مطالعه اخیر توسط یوزف سیگوردسون از دانشگاه استکهلم بررسی کرد که در دوران اصلاح نظام مالیاتی در سال۱۹۸۷، کارگران ایسلندی چگونه به یک سال تعطیلی مالیات بر درآمد واکنش نشان دادند. اگرچه افرادی که انعطاف‌پذیری بیشتری داشتند؛ به‌ویژه افراد جوان‌تر در مشاغل پاره‌وقت واقعا ساعات بیشتری را صرف کار کردند، افزایش کلی ساعات کار نسبت به آنچه مدل پرسکات می‌گفت ناچیز بود.

مقررات تاثیرگذار است

به نظر می‌رسد در تعیین میزان عرضه نیروی کار، مقررات اهمیت بیشتری دارد. قوانین اروپا به کارگران قدرت زیادی می‌دهد و مواردی، چون سیاست‌های سخاوتمندانه مرخصی والدین و قوانین سخت‌گیرانه‌تر در مورد اخراج کارکنان را دربرمی‌گیرد.

بسیاری از کشور‌های اروپایی سعی می‌کنند برای زمان کاری محدودیت‌هایی قائل شوند، مثلا فرانسه هفته کاری را ۳۵تعریف کرده است. این سقف‌ها تا حدودی نادرست بوده‌اند و نتوانستند آن‌طور که طرفداران آن می‌خواستند، اشتغال را افزایش دهند. آن‌ها همچنین حفره‌های زیادی دارند. با این حال اکثر مطالعات تایید می‌کنند که این مقررات ساعات کاری را کاهش داده‌اند.

پول همه‌چیز نیست

رابطه مهم دیگر این است که با ثروتمندتر شدن افراد، معمولا آن‌ها می‌خواهند کمتر کار کنند. مقاله اخیر صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که در اروپا، میان سرانه تولید ناخالص داخلی و ساعات کار ارتباط قوی وجود دارد. مردم کشور‌های ثروتمندتر مانند هلند معمولا کمتر از کشور‌های فقیرتر مانند بلغارستان کار می‌کنند.

با این حال، این سوال همچنان باقی است: آمریکایی‌ها از بسیاری از اروپایی‌ها ثروتمندتر هستند، پس چرا آن‌ها همچنان بیشتر کار می‌کنند؟ شاید اوقات فراغت یک مساله کنش جمعی باشد. آمریکایی‌ها ممکن است بخواهند از روسای خود مرخصی‌های طولانی‌تر بگیرند؛ اما نگران هستند که به‌عنوان افراد تنبل دیده شوند.

مقاله‌ای در سال۲۰۰۵ توسط آلبرتو آلسینا از دانشگاه هاروارد و همکارانش استدلال کرد که اتحادیه‌های قوی‌تر اروپا در واقع این مشکل اقدام جمعی را با مبارزه برای مرخصی با حقوق حل کردند که درنهایت قانون شد. آمریکا، با وجود اتحادیه‌های ضعیف‌تر، یکی از معدود کشور‌هایی است که مرخصی با حقوق اجباری ندارد.

دورکاری کار خود را می‌کند

یکی از پیشرفت‌های جدید و جذاب، اختلاف در ساعات دورکاری است. در سال ۲۰۲۳، نظرسنجی جهانی از نهاد‌های کاری نشان داد که کارمندان تمام وقت در آمریکا ۱.۴ روز در هفته از خانه کار می‌کنند؛ درحالی‌که در اروپا ۰.۸ روز این کار را انجام می‌دهند. استفاده از این تقسیم بندی، بر داده‌های ساعات کاری گردآوری‌شده توسط OECD نتیجه قابل توجهی به همراه دارد:

اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها اکنون تقریبا به یک اندازه در محل کار، معادل ۱۳۰۰ساعت وقت می‌گذرانند. به عبارت دیگر، ۱۵درصد اضافی از کاری که آمریکایی‌ها سالانه انجام می‌دهند، اکنون از خانه‌های خودشان یا گاهی اوقات در ساحل و شاید از یک شهر در اروپا انجام می‌شود. آمریکایی‌ها همچنان سخت‌تر کار می‌کنند، اما لذت‌بخش‌تر از گذشته این کار را انجام می‌دهند.